makaramanju

മകരമഞ്ഞ് 

എൻറെ പതിവ്‌ യാത്രയിലെ മഞ്ഞുപെയ്ത് തണുത്ത ഒരു പ്രഭാതക്കാഴ്ചയിലേക്ക്  നിങ്ങൾക്ക് സ്വാഗതം …….

മഞ്ഞുകാലം ഒരുപാട് നനുത്ത ഓർമകൾക്ക് വഴി  തുറക്കുന്നു  .....

മഞ്ഞുകണങ്ങൾ ഗ്രാമവഴികളുടെ മാറത്ത് ചായുന്ന സുന്ദരമായ ഒരു പ്രഭാതം  ….സൂര്യകണങ്ങൾ ഭൂമിയെ ചുംബിക്കാൻ വെമ്പിനില്കുന്നു ….രാത്രിയുടെ സുന്ദര  സ്വപ്നങ്ങൾക്ക് വിടപറഞ്ഞ് പ്രകൃതി പ്രഭാതത്തിനായ് വഴിയൊരുക്കുന്നു ………..

ഗ്രാമവീധികളിലെ സ്ഥിരം കാഴ്ചകൾ ഇന്നുംഎന്നെ സന്തോഷപൂർവംവരവേറ്റു ….

ആർക്കോവേണ്ടി മധുരമായ് പാടുന്ന കുയിലുകൾ …..കൊത്തിപ്പെറുക്കി  നടക്കുന്ന ഇരട്ടമൈനകൾ ……വഴിവക്കിലെ 

ശ്വാസം നിലച്ച ചെമ്പോത്തിൽ സ്വന്തം പ്രാണൻ നിലനിർത്താൻ ശ്രമിക്കുന്ന കാക്കക്കൂട്ടം …..

പ്രകൃതീ നീ എത്ര മനോഹരീ ……

ഈ മനോഹാരിതക്ക് വർണം പകരാനായ് വന്ന മഞ്ഞുകണങ്ങൾ ….

പച്ചവിരിച്ച  പാടങ്ങളിലേക്ക് നോക്കുമ്പോൾ മഞ്ഞുമൂടിയ കോടശ്ശേരി മലനിരകളെ അവ്യക്തമായി കാണാം …..കടും പച്ച നിറത്തിലെ മരങ്ങളെ പുതപ്പ് പോലെ മൂടി നിൽക്കുന്ന മഞ്ഞുകമ്പളം ….ഒരുപാട് നേരം ഒരു മടുപ്പും കൂടാതെ ആസ്വദിക്കാവുന്ന ഒരുകാഴ്ചയായിരുന്നു അത്….

“മഞ്ഞുകാലത്തിന്റെ തുടക്കമേ ആയുള്ളൂ അപ്പോൾ തന്നെ  ഇത്ര തണുപ്പ്  ”എന്ന് പഴിപറഞ്ഞ് പള്ളിയിലേക്ക്നടന്നുപോവുന്ന അമ്മച്ചിമാർ ….തണുപ്പിനെ അതിജീവിക്കാൻ പലർക്കും പല വഴികൾ …ചില ബൈക്ക് യാത്രക്കാർ തങ്ങളെ മുഴുവൻ മൂടുന്ന കമ്പിളി ഉടുപ്പുകളിലേക്ക് ഉൾവലിഞ്ഞിരിക്കുന്നു …ചിലർ ചെവി മൂടിക്കെട്ടി തണുത്ത കാറ്റിനെ പ്രതിരോധിക്കുന്നു ….ചെറിയ  കുട്ടികളാകട്ടെ തണുപ്പ് മാറ്റാൻ റോഡിലൂടെ തുള്ളിചാടിയും ആർതുചിരിച്ചും  കടന്നുപോവുന്നു ….വാർധക്യത്തിന്റെ വെളുത്ത തൊപ്പിവച ചിലരാകട്ടെ ഒരു ചൂട് ചായയുടെ  കൂട്ടുക്കൂടി മഞ്ഞുപുകയെ നോക്കിച്ചിരിക്കുന്നു …..

വഴിവക്കിൽ നിർവികാരനായി ഒരു പോത്ത് കിടക്കുന്നു  …മുഖത്തെ ഭാവം ഇങ്ങനെ  ….”ഇതൊക്കെ ഞാനെത്ര കണ്ടതാ …”

മഞ്ഞിന്റെ വരവറിയിചെത്തിയ കാറ്റ് കണ്ടപ്പോഴേ  ചില അമ്മമാർ തങ്ങളുടെ അടുപ്പുകളുടെ സ്ഥാനം അടുക്കളയിൽ നിന്ന് മുറ്റത്തേക്ക് മാറ്റിവചിരിക്കുന്നു …ഇനിയിപ്പോ മഴയെ പേടിക്കണ്ടല്ലോ ….

ചില വാഹനയാത്രക്കാരവട്ടെ മഞ്ഞുപുകമൂടിയ വഴിയിൽ ലക്ഷ്യം കണ്ടെത്താൻ പ്രയാസപ്പെടുന്നു …..

നമ്മൾ ഗ്രാമവാസികൾക്ക് മാത്രം അനുഗ്രഹിച്ച് കിട്ടിയ ചില നല്ല കാഴ്ച്ചകളാണിതെല്ലാം …..ഒരു ചെറിയ മൂളിപ്പാട്ടും പാടി ഞാനും തണുപ്പിനോട് യാത്രപറയുന്നു  …സൂര്യരശ്മികളുടെ ചെറുചൂട് മഞ്ഞിലൂടെ അരിച്ചിറങ്ങി ശരീരത്തിലും മനസിലും പുതു  ഉണർവ് പകരാൻ തുടങ്ങി ….ഇനിയീ കാഴ്ച്ചക്കുവേണ്ടി അടുത്ത പ്രഭാതം വരെ കാത്തിരിക്കാം….. 

oru kutti pinakkam

ഒരു കുട്ടി പിണക്കം :)

 

ഇന്ന് ഞാൻ നിങ്ങളോട് ഒരു കഥ പറയാം ....

കഥ കേൾക്കാൻ എല്ലാവർക്കും ഇഷ്ടമാണല്ലോ ല്ലേ.....

 

സാധാരണക്കാരായ 2 വ്യക്തികൾക്കിടയിലാണ് ഇത് നടക്കുന്നത്...

ഈ 2 വ്യക്തികളെ നമുക്ക് x എന്നും y എന്നും വിളിക്കാം 

ഒരു ദിവസം ഏകദേശം രാത്രി 9 മണി കഴിഞ്ഞിരിക്കും..നമ്മുടെ കഥയിലെ 2 പേരും പരസ്പരം സംസാരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്...

ഇവരുടെ പ്രത്യേകത എന്താണേന്നറിയോ? ആകാശത്തിനു താഴെയും ഭൂമിക്കു മുകളിലുമുള്ള എല്ലാ കാര്യങ്ങളും ഇവരുടെ സംസാരത്തിന് വിഷയമാവാറുണ്ട്...

അങ്ങനെ ഇവർ സംസാരിക്കുനതിനിടക്ക് x  പറഞ്ഞു 

"എനിക്ക് ഉറക്കം വരുന്നു "... സംസാരത്തിനിടക്ക് വച്ചുള്ള ആ ഉറക്കത്തെ മറ്റെയാൾ ഒരിറ്റ് സംശയത്തോടെ നോക്കി. എന്നാൽ പിടികൊടുക്കാതെ x  ഉറങ്ങി...

 

പാവം y ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല...എന്നാൽ മനസ്സിൽ പലതും പറയാൻ ബാക്കി ഉണ്ടായിരുന്നു .

പിറ്റേന്ന് ഇതൊന്നും ഓർക്കാതെ ഇരുവരും സന്തോഷത്തോടെ അവരവരുടെ ജോലികളിൽ ഏർപ്പെട്ടു..

വൈകീട്ട് പതിവുപോലെ സംസാരിച്ചു തുടങ്ങിയപ്പോൾ x നു അത് പറയാതിരിക്കാനായില്ല.. x പറഞ്ഞു "എടാ y നീ മിണ്ടാതിരിക്കുമ്പോ എനിക്ക് ദേഷ്യം വരും 

അതാ ഞാൻ ഉറക്കം വരുന്നുന്ന് പറയുന്നേ "  ഇതുകേട്ട y തകർന്നുപോയി.. നിയന്ദ്രണമില്ലാതെ y എന്തൊകെയോ പറഞ്ഞു .x ഉം വിട്ടില്ല... ഇരുവരും തർക്കമായി...ബഹളമായി അങ്ങനെ  "ഒരു കുട്ടിപ്പിണക്ക"ത്തിനു തുടക്കവുമായി...

 

2 പേരെയും തെറ്റു പറയാനാവില്ലല്ലോ അവരവരുടെ ഭാഗത്ത് അവർ ശരിയായിരുന്നു...

എന്നാൽ ഇരുവരുടെയും ഓരോ വാക്കുകളുടെയും അർഥം മനസിലാക്കുവാനയെങ്കിൽ ഈ വഴക്ക് ഉണ്ടാവുമായിരുന്നോ?...

 

അവർ മനസിലാക്കി പരസ്പരം കുറച്ചുനേരം സംസാരിച്ചപോൾ ഇരുവരുടെയും മനസ് തെളിഞ്ഞു...

 

നമ്മുടെ ഓരോരുത്തരുടെയും ജീവിതത്തിൽ ഇറ്റരം ചെറിയ ചെറിയ ഇണക്കങ്ങളും പിണക്കങ്ങളും സാധാരണമാണ്... ഈ ചെറിയ കാര്യങ്ങളാണ് നമ്മുടെ ജീവിതത്തെ അർത്ഥവത്താക്കുന്നത്.

 

നിങ്ങൾക്കൊരു കാര്യം അറിയോ ഈ x ഉം y ഉം ബോബനും മോളിം പോലെയാ ... അവരെ ഒന്നിച്ചല്ലാതെ ആർക്കും കാണാനാവില്ല..

ഒറ്റക്കൊറ്റക്ക് അവർക്ക് അർത്ഥവുമില്ല....

 

 

thanks my dear friends..........

 





Am back...

My dear  friends  am back after a long interval....

hope all of u miss me and my mad writings.... :)

thanks for your comments and blessings....


 

rain....

രാത്രിമഴ 

 

"ഒരിക്കൽ നീ എന്നോട് ചോദിച്ചു,

ഇരുട്ടിൽ മഴ പെയ്യുന്നത് ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടുണ്ടോ എന്ന്... ഇന്ന് ഞാൻ കാണുന്നു തോരാതെ പെയ്യുന്ന മഴയെ ....കട്ടപിടിച്ച ഇരുട്ടിൽ 

ചില നനുത്ത ശബ്ദങ്ങൾ 

മാത്രം ബാക്കിയാക്കി പെയ്തുതോരുന്ന പാതിരാമഴ ..."

 

മഴക്ക് ഇത്ര സൗന്ദര്യം ഉണ്ടെന്ന്‌ മുന്പെങ്ങും തോന്നിയിട്ടില്ല ...

 

ഞാൻ കണ്ട ആ മഴയിൽ പ്രണയമുണ്ടായിരുന്നു... ആരുടെയൊക്കെയോ മനസിനെ തണുപ്പിക്കാൻ പെയ്തോഴിയുന്നതുപോലെ..
അഗാധമായ പ്രണയത്തിന്റെ ചില "പ്രാന്തൻ" ചിന്തകൾ...
ഹൃദയത്തോട് ചേർന്നുകിടക്കുന്ന, ഒരുപാട് അർഥങ്ങൾ നിറഞ്ഞ സ്വപ്‌നങ്ങൾ...

 

 അതിൽ വിരഹമുണ്ടായിരുന്നു... മനസിലെ വെളിച്ചം ഇല്ലാതായ ഏതോ ഹൃദയത്തിന്റെ വേദന കണ്ണുനീരായി പെയ്തു

തീരുന്നതുപോലെ...
ഇനിയൊരിക്കലും തിരിച്ച് കിട്ടാത്ത സുന്ദരനിമിഷങ്ങളുടെ ഹൃദയം നുറുങ്ങുന്ന ഓർമ്മകൾ അശ്രുകണങ്ങളായി നിറയുന്നതുപോലെ ...

 

ഒരു ചൂട് കാപ്പിയും 80 's  ലെ romantic songs ഉം പിന്നെ കുറെ ഓർമകളും,,, ഈ മഴ ഒരു ആഘോഷമാക്കാൻ ഇത്രയും ധാരാളം...

നമ്മളിൽ ഭൂരിഭാഗം പേരും മഴയുള്ള രാത്രികളിൽ മൂടിപ്പുതച്ച്‌ ഉറങ്ങാൻ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നവരാണ് ...

 

എന്നാൽ ഇനി ഞാൻ ആസ്വദിച്ചതുപോലെ നിങ്ങളും ഈ പാതിരാമഴയുടെ സൗന്ദര്യം ഒന്ന് കണ്ടുനോക്കൂ... ഇതിലും നല്ലൊരു നിമിഷം നിങ്ങൾ അനുഭവിച്ചിട്ടില്ല എന്നതുപോലെ തോന്നും...

അത്രക്ക് ഭംഗിയാണ് ചന്നം പിന്നം പെയ്യുന്ന നിശാമഴ...

 

 

 



 

 

my teacher

                   എൻറെ ഗുരുനാഥൻ

 

എല്ലാവർക്കും തങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിൽ വളരെ ഇഷ്ടപ്പെട്ട ഒരു അധ്യാപകൻ ഉണ്ടായിരിക്കും. നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലെ പല നിർണായക തീരുമാനങ്ങളിലും നാം ഓർക്കുന്ന ഒരു ഗുരു . 

എനിക്കുമുണ്ട് അതുപോലൊരു ഗുരുനാഥൻ...

 

കൃത്യമായി പറഞ്ഞാൽ 3 വർഷങ്ങൾക്കു മുൻപാണ്  അദ്ദേഹത്തെ കാണുന്നത്. mca  ക്ക് അഡ്മിഷൻ കിട്ടി കോളേജിൽ ചെല്ലുമ്പോൾ. ഞങ്ങളുടെ ആദ്യത്തെ ക്ലാസ്സ്‌ ടീച്ചർ...

 

ഒരുപാട് സംസാരിക്കുമായിരുന്നു സർ ...  ജീവിതത്തിൽ സ്വന്തമായി എന്തൊക്കെയോ ആകണം എന്ന് മനസ്സുകൊണ്ട് ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു അദ്ദേഹം... പക്ഷെ എങ്ങനെയോ ആ കോളേജിന്റെ 4 ചുവരിൽ സ്വയം ഒതുങ്ങിയിരുന്ന ഒരു വ്യക്തി...

 

ഞങ്ങളുടെ ബാച്ച് എല്ലാ അധ്യാപകരുടെയും പ്രതീക്ഷയായിരുന്നു...

പക്ഷെ ഞങ്ങളുടെ ഇഷ്ടങ്ങൾ എന്താണെന്നോ ആ ഇഷ്ടങ്ങളില്ലേക്ക് തിരിയാൻ എന്ത് കാര്യത്തിൽ ശ്രദ്ധ കൊടുക്കണം എന്നോ ആരും അന്വേഷിച്ചിരുന്നില്ല...

 എല്ലാവരും പറഞ്ഞു "pg ആണ് ഇതുപോലോക്കെയെ ഉണ്ടാവു "

 എന്ന്.

 

പക്ഷെ സർ ഞങ്ങളെ കൈവിട്ടില്ല ആദ്യ sem  ഇൽ തന്നെ self learning എന്ന ചിന്ദ ഞങ്ങളിലേക്ക് കൊണ്ടുവരാൻ സർ ശ്രമിച്ചു... ഒരുപാട് സെമിനാറുകൾ നടത്തിച്ചും ഞങ്ങളിലേക്ക് ഞങ്ങളിലോരാളായി ഇറങ്ങിവന്നും കൂടെനിന്നു.

 

3 വർഷം കഴിഞ്ഞ് വരാനിരിക്കുന്ന ഒരു കീറാമുട്ടി "project" അതിൻറെ  ആദ്യപടി എന്ന നിലക്ക് ഞങ്ങളെക്കൊണ്ട് ചെറിയ ചില കാര്യങ്ങൾ സർ ചെയ്യിച്ചു.

 ഞങ്ങളുടെ ക്ലാസ്സിലെ കൂടുതൽ കുട്ടികളും IT background ഇല്ലാത്തവരായിരുന്നു. 

അതുകൊണ്ടുതന്നെ ആദ്യമൊക്കെ ഞങ്ങൾക്ക് ദേഷ്യം വരാറുണ്ടായിരുന്നു...ഇന്ന് ആ പാഠങ്ങൾ ഞങ്ങളിൽ പലർക്കും ഒരുപാട് അർത്ഥമുള്ളതായി തോന്നാറുണ്ട്.

സർ പിന്നീട് അവിടെനിന്നും പോയി... നന്നായി ... സ്വന്തമായി പലതും നേടാൻ , എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ ആയിത്തീരാൻ ആ സ്ഥലം ഒട്ടും ചേരില്ലായിരുന്നു.

 

ആദ്യ sem റിസൾട്ട്‌ വന്നപ്പോൾ സർന്റെ  വിഷയത്തിൽ ആരും പിന്നിലായില്ല... സാധാരണ എല്ലാവരും തോൽക്കുന്ന ഒരു paper ആയിരുന്നു അത്  "software engineering."

 

ഇന്ന് 3 വർഷം പിന്നിടുന്നു എങ്കിലും സർ ഞങ്ങളെ ആരെയും മറന്നില്ല...project ൻറെ സമയമായില്ലേ എന്ന് ചോദിച്ച് വിളിച്ചു.എല്ലാവരെയും അന്വേഷിച്ചു.നന്മകൾ നേർന്നു...

 

ശിഷ്യന്മാർ എന്ന നിലയിൽ ഗുരുവിൻറെ ആശീർവാദതിനുപരി മറ്റൊന്നുമില്ല .

 

എന്നും മനസ്സിനോടടുത്ത് കിടക്കുന്ന വ്യക്തികളിൽ ഒരാളാണ് എൻറെ  ഈ ഗുരുനാഥൻ...

ragigudda temple

           RAGIGUDDA ANJANEYA TEMPLE

 

ഇത്തവണത്തെ ബാംഗ്ലൂർ കാഴ്ച്ചകളിൽ എന്നെ ആകർഷിച്ച ഒന്നാണ് RAGIGUDDA ഹനുമാൻ ക്ഷേത്രം.

 

ഞങ്ങൾ അവിടെ എത്തിയത് ഏകദേശം 7 മണിക്കാണ് ,അതുകൊണ്ടുതന്നെ ആ പവിത്ര ഭൂമിയുടെ സൗന്ദര്യം വളരെ കുറച്ചു മാത്രമേ ആസ്വദിക്കുവാനായുള്ളൂ...

ഒരു മലയുടെ മുകളിലാണ് ക്ഷേത്രം സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത്. ഐതിഹ്യങ്ങളിൽ പറയുന്നു റാഗി എന്ന ധാന്യത്തിന്റെ വല്യോരു കുന്ന് ശിലാരൂപത്തിലായിട്ടാണ് ഇപ്പോഴുള്ള വലിയ മല രൂപം കൊണ്ടതെന്ന്. അതിനാലാണ് RAGIGUDDA എന്ന പേരും ഉണ്ടായത് എന്ന്.

 

ക്ഷേത്രഗോപുരം കടക്കുമ്പോൾ തന്നെ നിറയെ സഞ്ചികൾ  തൂക്കിയിട്ടിരിക്കുന്നത് കാണാം ,ആളുകൾ തങ്ങളുടെ ചെരിപ്പുകളെല്ലാം ആ സഞ്ചികളിലിട്ട് ചെരുപ്പുകൾ സൂക്ഷിക്കുന്നിടത്ത് ഏല്പിക്കുന്നു.മറ്റു പല ക്ഷേത്രങ്ങളിലെപ്പോലെ ഇവിടെ അതിനു പണമൊന്നും വാങ്ങുന്ന പതിവില്ല.

 

വളഞ്ഞു പുളഞ്ഞു കിടക്കുന്ന ഗോവണിപ്പടികൾ കയറി ആദ്യം നാമെത്തുന്നത് ചെറിയൊരു ഗണപതി പ്രതിഷ്ഠക്ക് മുൻപിലാണ്.ഇവിടെ ഭഗവാനെ 

വെണ്ണ കൊണ്ട് പൊതിഞ്ഞ രൂപത്തിലാണ് നമുക്ക് കാണുവാൻ സാധിക്കുന്നത്.

പിന്നീടുള്ളത്  മഹാ  ഗണപതി പ്രതിഷ്ഠയാണ് ...

അതിനുള്ളിൽ തന്നെ ഒരു ധാന്യലക്ഷ്മി പ്രതിഷ്ടയുമുണ്ട്...

5 രൂപ കൊടുത്താൽ ഒരു കവറിൽ ധാന്യം (അരി ) കിട്ടും. ഭക്തർ ഈ ധാന്യം ദേവിയുടെ കാൽകൽ അർപിക്കുന്നു.

 അവിടെ നിന്നും തൊഴുത്‌ പടികളിറങ്ങി അടുത്ത ക്ഷേത്രത്തിലേക്ക് പോവുന്നു.ആഞ്ജനേയ  പ്രടിഷ്ടയാണ് അവിടെ. അതാണ് ക്ഷേത്ര സമുച്ചയത്തിലെ മുഖ്യ പ്രതിഷ്ഠ.

പടികൾ കയറി മുകളിലെത്തുമ്പോൾ ശാന്തസ്വരൂപനായ ആഞ്ജനേയനെ നമുക്ക് കാണുവാൻ സാധിക്കുന്നു.

ഒരു ഭജന സംഘം ആ നിശബ്ദമായ അന്തരീക്ഷത്തെ ഭക്തിസാന്ദ്രമാക്കിക്കൊണ്ട് ഭജനകൾ പാടുന്നു.

തൊഴുതു വലം വച്ച് ഞങ്ങൾ സന്നിധിക്ക് മുൻപിലായി ഇരിപ്പുറപ്പിച്ചു.  പെട്ടെന്ന് എന്റെ കണ്ണുകൾ മുകളിലായി സ്ഥാപിച്ച വലിയൊരു കണ്ണാടിയിൽ പതിച്ചു . അതിലൂടെ നോക്കുമ്പോൾ ശ്രീരാമൻ,ലക്ഷ്മണൻ,സീത എന്നിവരുടെ മുൻപിൽ 

തൊഴുതു നില്ക്കുന്ന  വീരഹനുമാനെ കാണാമായിരുന്നു...

 

അത് കാണുമ്പോൾ ഈശ്വരൻ എന്നതിലുപരി ആഞ്ജനേയനിൽ നല്ലൊരു ശിഷ്യനെയാണ് നമ്മൾ ദർശിക്കുന്നത്.

പ്രധാന ക്ഷേത്രത്തിൽ നിന്നിറങ്ങിയാൽ പിന്നീടുള്ളത് ഒരു ശിവലിംഗ പ്രതിഷ്ടയാണ്...

 

ഇതെല്ലാം കഴിഞ്ഞു പടികളിറങ്ങി ചെല്ലുമ്പോൾ പ്രസാദ വിതരണം നടത്തുന്ന 

സ്ഥലമെത്തുന്നു . തമിഴ്നാട്ടിലെ പുളിസാദത്തെ ഓർമിപ്പിക്കുന്ന തരത്തിലുള്ള പ്രസാദമാണ് ഇവിടെയും...

 

ക്ഷേത്രത്തിൽ നിന്ന് തിരിച്ച് ഇറങ്ങുമ്പോഴും ഇനിയും ഇവിടെ വരണമെന്ന് തോന്നിക്കൊണ്ടെയിരുന്നു.

 

 

 

police

                    THE REAL  കാക്കി 

ഇന്ന് ഞാൻ  നിങ്ങളുമായി പങ്കുവക്കാൻ പോവുന്നത് എന്റെ ജീവിതത്തിൽ ഇന്നലെ നടന്ന ഒരു സംഭവമാണ് ....

 

ഇത് എന്റെ മാത്രം അനുഭവമല്ല... മറ്റു പലരുടേയും  ആണ് ...

 

ഇന്നലെ എഴുന്നെറ്റത്‌ തന്നെ വളരെ വൈകി ആണ്... ഉച്ച കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അമ്മ പറഞ്ഞു മരുന്ന് മേടിച്ചു കൊണ്ടുവരു ഇല്ലെങ്കിൽ ഇനി വൈകുമെന്ന് അങ്ങനെ 

ഞാനും എന്റെ അനുജത്തിയും കൂടെ dispensary-ഇൽ പോവാൻ ഒരുങ്ങി...

 

പറയാൻ മറന്നുപോയി ഞങ്ങൾ രണ്ടുപേരും സാധാരണ എന്റെ പടക്കുതിരയിലാണ് (scooty streak ) ഇങ്ങനത്തെ കാര്യങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി പോവ്വാ...

ഇത്തവണയും പതിവ് തെറ്റിച്ചില്ല ... വണ്ടിയൊക്കെ തുടച്ച് ഞങ്ങൾ ഇറങ്ങി...

"driving  driving  in my streak " എന്നൊക്കെ ഭംഗിയായി പാട്ടൊക്കെ പാടിയിരുന്നു യാത്ര...
ഒരു 4-5 km കഴിഞ്ഞുകാണും , 2 പോലീസുകാർ വഴിയിൽ നിൽക്കുന്നു.
തൊട്ടപ്പുറത്ത് സ്നേഹഗിരി പള്ളി...പള്ളിടെ മുന്നില് കൊണ്ട് വണ്ടി നിർത്തി ഞാൻ ഇറങ്ങി. ഒരു പേടിയും തോന്നിയില്ല കാരണം ഞാൻ ഹെൽമെറ്റ്‌ വച്ചിരുന്നു,ബുക്കും പേപ്പറും ഒക്കെ ഉണ്ടായി.
ഇല്യാതിരുന്നത് ഒന്നുമാത്രം " ഇൻഷുറെൻസ്"...

ഇപ്പോൾ നിങ്ങളൊക്കെ കരുതുന്നുണ്ടാവും എന്റെ പോക്കറ്റിൽ നിന്ന്  1000 ഉടനെ പോയിട്ടുണ്ടാവുമെന്ന്...
 ഇല്ല  അവിടെയാണ് ട്വിസ്റ്റ്‌ , ഞാൻ പേപ്പർ ഒക്കെ കാണിച്ചു ലൈസൻസ് അവര്ക്ക് കാണാൻ പാകത്തിന് പലവട്ടം എടുത്തുകാണിച്ചു...
 പക്ഷെ ആ സർ ലൈസെൻസ് നോക്കിയതുപോലുമില്ല..
ഉടനെ ചോദ്യം ഇൻഷുറെൻസ് എവിടെ? ഒന്നുമാലോചിച്ചില്ല  ഞാൻ പറഞ്ഞു  പുതുക്കാൻ കൊടുത്തിരിക്കുകയാണെന്ന്...
 ഞാൻ ഒരിക്കൽ അച്ഛനോട് ചോദിച്ചപ്പോൾ അച്ഛൻ അങ്ങനെ പറഞ്ഞത് ഞാൻ ഓർത്തിരുന്നു...

പിന്നെയും പേപ്പറുകൾ മറിച്ചു മറിച്ചു നോക്കി ....
 പോലീസ് : "100 രൂപ fine അടച്ചോളൂ പൊലുഷൻ സർട്ടിഫിക്കറ്റ് ഇല്ല്യ "...

തീർന്നില്ലേ  കഥ....
 മിണ്ടാതെ 100 രൂപയും അടച്ചു reciept വാങ്ങി
 കനത്തിൽ ഒരു thank you  കൂടെ കൊടുത്ത് വണ്ടിയുമെടുത്ത് പോയി .... ആ  വഴി വന്ന ഒരാളെ പോലും അവർ വെറുതെ വിട്ടില്ല ...

അങ്ങനെ ഞങ്ങൾ കടയിലെത്തി. നോക്കിയപ്പോൾ കട അടച്ചിട്ടിരിക്കുന്നു. ഇതാണ് പറയുന്നത് ഇടിവെട്ടിയവന്റെ തലയിൽ തേങ്ങ വീണതുപോലെ എന്ന്..

സാരമില്യ എന്തായാലും വന്നു എന്നാൽ ഇത്തിരി പച്ചക്കറി എങ്കിലും വാങ്ങാമെന്നു കരുതി , നോക്കിയപ്പോൾ അതും പൂട്ടിയിരിക്കുന്നു.

അങ്ങനെ ഞങ്ങൾ 2 പേരും "..... ചന്തയ്ക്കു പോയപോലെ " തിരിച്ചുവന്നു ...അതും അതേ പോലീസുകാരുടെ മുന്നിലൂടെ 100 രൂപ അവർക്ക് കൊടുത്ത അന്തസ്സോടെ....

വഴി മുഴുവൻ ഈ കഥ പറഞ്ഞു ചിരിക്കുകയായിരുന്നു ഞങ്ങൾ...
10km വണ്ടിയോടിച്ചു പോയത് ആ പോലീസ് ചേട്ടന്മാര്ക്കു 100 രൂപ കൊടുക്കാനായിരുന്നല്ലോ എന്നോർക്കുമ്പോൾ ഇപ്പോഴും ചിരി വരുന്നു...

എന്റെ ജീവിതത്തിൽ ആദ്യമായിട്ടാണ് ഇങ്ങനൊരു അനുഭവം...
എന്തായാലും എനിക്ക് മറക്കാനാവാത്ത ഒരു സംഭവമാണ് ഇത്...



 

 

 

adieu

FAREWELL

'ADIEU' ഈ french വാക്കിന്  ഒരുപാട് അർഥം തോന്നുന്ന ഒരു സമയം നമ്മുടെയെല്ലാം ജീവിതത്തിൽ ഉണ്ടാവും .

എന്നാൽ അപ്പോഴെല്ലാം നമുക്ക് ഒരു ആശയുടെ കിരണം മുന്നിലുണ്ടായിരുന്നു ... 

ഇനിയൊരു പുതിയ കലാലയം ... അവിടെ ഇനിയുമിനിയും സൗഹൃദങ്ങളുടെ  വർണങ്ങൾക്ക് ശോഭ നല്കി ഒരുപാട് പുതിയ കൂട്ടുകാർ ...

 അത് ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും സുന്ദരമായ കാലമാണെന്ന് ‍ എല്ലാവരും തിരിച്ചറിയുന്ന

നിമിഷം, നാം ആ സുന്ദര  ദിനങ്ങളെ  മനസ്സിന്റെ  അടിത്തട്ടിൽ നിന്ന് പൊടി  തട്ടി എടുക്കും . ഓർമകളെ  അയവിറക്കി ശൂന്യതയിലേക്ക് നോക്കി ചിരിക്കുകയും കരയുകയും ചെയ്യും... 

എന്നും ഉച്ചക്ക് ഭക്ഷണം കഴിക്കുമ്പോൾ ഒപ്പം പങ്കുവക്കാനുണ്ടായവരെ  പിന്നീട ഭക്ഷണത്തിന്റെ മുന്നില് ചെന്നിരിക്കുമ്പോൾ നാം 

ഒരു തുള്ളി കണ്ണീരോടെ ഓർക്കും  ഇനി ആ ദിവസങ്ങൾ  മണിചിത്രതാഴിട്ടു പൂട്ടിയ ഒർമചെപ്പിൽ സുരക്ഷിതമായി ഉണ്ടാകും... 

ജീവിതത്തിന്റെ  സുന്ദരനാളുകൾക്ക് വിട .... 

ഇനി പുതിയ ലോകം അവിടെ പുതിയ മനുഷ്യർ... പല സ്വഭാവമുള്ളവർ...  ചില സ്വാർത്ഥ  ലക്ഷ്യങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി മാത്രം ജീവിക്കുന്നവരാവും അധികവും... 

നമ്മുടെ എല്ലാ കുസൃതികൾക്കും  ആഗ്രഹങ്ങൾക്കും കൂട്ടുനിന്നിരുന്നവർ ,പല അഭിപ്രായങ്ങളാനെങ്കിലും 

ഒറ്റക്കെട്ടായി നിന്നിരുന്നവർ.... അവർ ഇനിയില്ല എന്നോർക്കുമ്പോൾ എവിടെയോ ഒരു നഷ്ടബോധം ..... 

ഇനി നമ്മളെ കാത്തിരിക്കുന്നത്  നിഷ്കളങ്കവും നിസ്വാർത്ഥവുമായ സ്വരങ്ങളല്ല... മറിച്ച്  ആജ്ഞാപനങ്ങളും കുറ്റപ്പെടുത്തലുകളും ദേഷ്യപ്പെടലുകളുമുള്ള പുതിയൊരു 

ലോകമാണ് ... ഓർക്കുമ്പോൾ ഭയമുണ്ട് ... എന്നാൽ ജീവിതത്തിലെ പുതിയൊരു തലത്തിലേക്ക് ചെല്ലാനോരുങ്ങുന്നു എന്നതോർക്കുമ്പോൾ 

ആകാംഷയുമുണ്ട് .. ഇനിയും ഒരു കടൽ  പോലെ ജീവിതം മുന്നിൽ  കിടക്കുന്നു....അതിലെ   തിരകളുടെ ഭാവമാറ്റം പോലെ ജീവിതത്തിലെ മാറ്റങ്ങൾ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ സ്വീകരിക്കാൻ നാം 

ഒരുങ്ങേണ്ട സമയമായിരിക്കുന്നു.... 

18 വർഷം  കൊണ്ട് എനിക്ക് ഈശ്വരൻ  തന്ന നല്ല സൗഹൃദങ്ങളെ  ഈ നിമിഷം ഞാൻ ഒർക്കുന്നു... അവർക്ക് വേണ്ടി ഇത് സമർപ്പിക്കുന്നു..  



daivathinte vikruthikal

             ദൈവത്തിന്റെ  വികൃതികൾ 

ഒരു ദിവസം കോളേജ് വിട്ട് കൂട്ടുകാരിക്കൊപ്പം ബസ്സ്‌ സ്റ്റാന്റിൽ നിൽക്കുമ്പോഴാണ് ആദ്യമായി ആ വൃദ്ധനെ ഞാൻ കാണുന്നത്... ഷർട്ട്‌ ഇട്ടിട്ടില്ല  , പഴകി അവിടവിടെ തുളകളുള്ള മുട്ടൊളമെത്തുന്ന ഒരു തോർത്ത് മുണ്ടാണ് വേഷം...

ഇരുകൈകളും മുട്ടറ്റം വച്ച് മുറിച്ചുനീക്കിയ അവസ്ഥയിലായിരുന്നു. കാലുകൾക്കും എന്തോ അപാകതകൾ ഉണ്ടായതായി ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു... അയാൾ നടക്കാനും  വളരെയധികം കഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നു.

ഇല്യാത്ത കയ്തണ്ടയിൽ മുഷിഞ്ഞ ഒരു ചെറിയ സഞ്ചി തൂക്കിയിരുന്നു ആ അപ്പൂപ്പൻ. സഞ്ചിയുടെ ഒരു ചെവി മാത്രം തുറന്നിട്ടിരുന്നു അതിലൂടെ ചിലർ ചില്ലറകൾ ഇട്ടു കൊടുക്കുന്നുണ്ടായി. സാമാന്യം ആരോഗ്യമുള്ള  ശരീരം ഉണ്ടായിട്ടും ഇരു കൈകളും ഇല്യാതെ അയാള് എങ്ങനെ ജോലിയെടുക്കും അല്ലെ???

ഭാഗവതത്തിൽ പറയുന്നുണ്ട് ഏറ്റവും നീചമായതാണ് ഭിക്ഷാടനം എന്ന്.  അതിലും നീചമായ കാര്യമാണ് ഭിക്ഷ ചോദിച്ചിട്ട് കൊടുക്കാതിരിക്കുന്നത് ...

ഈശ്വരൻ ഇത്രക്ക് ക്രൂരത  അയാളോട് എന്തിനു കാണിക്കുന്നു എന്ന്  ഞാൻ മനസ്സിൽ ആലോചിച്ചു. ഞാനും എന്റെ കൂട്ടുകാരിയും അയാളെത്തന്നെ ഒരുപാട് നേരം നോക്കിനിന്നു... അയാളുടെ വിധിയെക്കുറിച്ച് ഓർത്ത് സഹതപിച്ചു.

പക്ഷേ ഒരു രൂപ പോലും കൊടുക്കാനുള്ള മനസ്സ് ഞങ്ങള്ക്ക് 2 പേർക്കും  തോന്നിയില്ല... പലതവണ അയാൾ  ഞങ്ങളുടെ മുന്നിലൂടെ കടന്നു പോയി എങ്കിലും ഞങ്ങൾ പണം കൊടുക്കാൻ തയാറായില്ല...

ഒരേയൊരു കാര്യം മാത്രമാണ് എന്റെ മനസ്സിൽ  അപ്പോൾ തോന്നിയത്...  ചില ഭിക്ഷാടകർ വൈകുന്നേരം വരെ വെയിലും മഴയും വകവയ്ക്കാതെ
ചേറിലും ചെളിയിലും നടന്ന്‌ ഭിക്ഷ തെണ്ടി സന്ധ്യ മയങ്ങുമ്പോൾ ഏതെങ്കിലും
കള്ളുഷാപ്പിലോ ബാറിലോ പോയി കുടിച്ച്  ബോധമില്ലാതെ  കിടക്കുന്നത് കാണാം...
പിറ്റേന്ന് പിന്നെയും അവർ ഭിക്ഷാടനതിനിറങ്ങും... ഈ പതിവ് തുടർന്നുകൊണ്ടേ ഇരിക്കും...
ഞങ്ങൾ കണ്ട ആ വൃദ്ധനും അതുപോലെ ഒരാളാകുമോ ?

പിന്നീടും പലതവണ അയാളെ കണ്ടു... ഒരു രൂപ പോലും കൊടുത്തില്ലല്ലോന്ന് ഓർത്ത് പിന്നീടെനിക്ക് സങ്കടം തോന്നി... അയാൾ ചിലപ്പോൾ നല്ലവനാണെങ്കിലോ ?
ഞങ്ങൾ ചെയ്തത് തെറ്റായിപ്പോവില്ലേ ?
ആ വൃദ്ധന് വേണ്ടി ഇനി ഒരു പ്രാർത്ഥന മാത്രം  - ഇനിയും അധികം ബുദ്ധിമുട്ടിക്കാതെ ,കഷ്ടപ്പെടുത്താതെ അയാൾക്ക് വേഗം മോക്ഷം കൊടുക്കണേ എന്ന്... 

PANATHINU MEETHE

പണത്തിനു മീതെ

 

"പണത്തിനു മീതെ പരുന്തും പറക്കില്ല"എന്ന വിഖ്യാതമായ പഴഞ്ചൊല്ല് നമുക്കേവർക്കും സുപരിചിതമാണ്...  ഇന്ന് ഞാൻ നിങ്ങളുമായി പങ്കുവക്കാൻ പോവുന്നത് പണക്കൊതിയുടെ

ചില പരിണിത ഫലങ്ങലെപ്പറ്റി ആണ്... 

 

നഗരത്തിൻറെ തിരക്കുകൾ അധികമൊന്നും അലട്ടാത്ത ശാന്ത  സുന്ദരമായ   ഒരു ഗ്രാമം.ചുറ്റും പച്ചപ്പാർന്ന  നെൽവയലുകൾ...വിളഞ്ഞു കിടക്കുന്ന കതിർമണികൾ തേടി ഒരു പറ്റം കിളികൾ...കിളികളെ പായിക്കാൻ പാടത്തെ പണിക്കാർ പടക്കം പൊട്ടിക്കുന്നു...

എങ്ങും സന്തോഷം ഉത്സാഹം...

 

പെട്ടെന്നൊരു ദിവസം പൈസക്കൊതിയരായ ചിലരുടെ ഇടപെടലുകൾ സമാധാനത്തോടെ പോയിരുന്ന അവരുടെ ജീവിതത്തെ ഉലച്ചു... സ്നേഹത്തോടെ ജീവിച്ചിരുന്ന അയൽക്കാർ തമ്മിൽ കലഹങ്ങളും ബഹളങ്ങളുമായി...  എന്തിനു വേണ്ടിയായിരുന്നു അതെല്ലാം? ഇരുവര്ക്കും അറിയാം തങ്ങൾക്കിടയിൽ യാതൊരു പ്രശനവുമില്ലെന്ന്...

ഒരു മൂന്നാമന്റെ കടന്നുകയറ്റമായിരുന്നു ഇതിനെല്ലാം  കാരണം. അയാൾ പൂർവിക സ്വത്ത്‌ കൈക്കലാക്കാൻ ചെയ്ത വിരുതായിരുന്നു അവരെ തമ്മിലടിപ്പിക്കുക എന്നത്.  പക്ഷെ ഈ കാര്യങ്ങളെല്ലാം എല്ലാവർക്കും  ബോധ്യമായത് അവരിലൊരാളുടെ  ദാരുണമായ മരണത്തിലൂടെ ആയിരുന്നു...

സത്യത്തിൽ പൂർവിക സ്വത്തിനു നമുക്കെന്ത് അവകാശം ?
നേരുപരഞ്ഞാൽ ഭൂമിയിലെ അവകാശികൾ ആരാണ് ?
നമ്മൾ സ്വയം വേദനയറിഞ്ഞ് സമ്പാദിക്കുന്നതിലേ 

 സത്യമുള്ളൂ... അതാണ് ശാശ്വതമായത്‌...
എല്ലാവരും ജനിക്കുന്നത് ശൂദ്രന്മാരായിട്ടാണ് ആരും  വരുമ്പോൾ സ്വന്തമായി ഒന്നും തന്നെ കൊണ്ടുവരുന്നില്ല ...  അവർ ചെയുന്ന കർമങ്ങളിലൂടെയാണ് പിന്നീട് ചാതുർവർണത്തിൽ ഉൾപ്പെടുന്നത്...

പേരും പ്രശസ്തിയും എല്ലാം ഈ ഭൂമിയിൽ നിന്ന് നേടി ഇവിടെത്തന്നെ ഉപേക്ഷിച്ചാണ് നമ്മളെല്ലാം പോവുന്നത്..
നൈമിഷികമായ ഈ ജീവിതത്തിൽ  സ്പർധ എന്തിന് ???എന്ത് ആണ് ഇതിൽ നിന്ന് നമുക്ക് കിട്ടുന്നത്?

ഒരുപാട് പേരുടെ കണ്ണുനീർ മാത്രം കൈമുതലാക്കി  ആ ആത്മാവ്‌ വിടപറഞ്ഞു... പണമോ സ്വത്തോ സമ്പത്തോ തന്നോടൊപ്പം കൊണ്ടുപോവാൻ ആർക്കുമാവില്ലെന്ന് തൻറെ മരണത്തിലൂടെ ചിലരെയെങ്കിലും മനസ്സിലാക്കിക്കൊടുക്കാൻ സാധിച്ചെന്ന ആശ്വാസത്തോടെ..... 

  

 

rainbow

The ‘VIBGYOR’

All of us like to see RAINBOW… We always wonder about its formation, even if we had studied it in our school days… It is formed due to the reflection of light in water droplets in the atmosphere.

I have seen them many times… But still I become fascinated on seeing them in the clean sky. Like a small child becomes happy on getting a new toy.

‘VIBGYOR’ is an unforgettable thing in my life…it means a lot to me. It gives me some sweet memories of a sweet, meaningful and un-ending relation…

I recollects those un-forgettable days when I was hearing a class on the formation of 7 colours through a prism… I remember that class,  taken by our physics teacher.

“When light passes through the prism, it undergoes refraction. Different colours in the spectrum travel in different speed, because of their difference in wavelengths. So we can see the 7 colours appearing as a RAINBOW…”

Today when I see rainbow in the sky, it makes me remember those classes and my classmates with tears in my eyes…

That was not simply a class…There were people with different behaviours… But we love each other without any expectations… They were real friends, with all purity of the word ‘FRIENDSHIP’… still they are …Those days will never come again… I have studied many things from them… studied what a friend  is, how to be a part of someone’s pain, how to behave, how to learn from others experience, how to love, share, and also how to be happy… I got some real relations from there… un-ending happiness…

Now also I am enjoying their company… with each drop of rain… with this beautiful rainbow…

the creator

The creator

The one who created this beautiful world…the nature, diversity in creatures, all are made by his architectural style…  we all believe in his extreme power, his endless grace…

One important saying is there about God

“Man proposes God disposes”   sometimes these words are very true… when we want something from depths of our heart, we work for it, we pray for it… but it doesn’t become ours..

What an ordinary man do then?? Naturally he curses God… he may say “why u did like this to me??? I always believe in you… always came to you with lots of flowers, agarbathies, tel and all… then why u didn’t give me what I asked u for..?

When we go to prayer places we can see such people… Asking thy give them wealth, to give them peace and so on…

Is God a ‘bank’ to give money???

Is he an 'energy drink' to give physical streangth???

In my opinion don’t ask him anything… he is the one who created us so he knows what we want in life… if he proposes something for us, don’t worry, it will be ours even if some external forces take action against it…

Believe without any condition… Just close your eyes and ask him to make you such an individual who can take right decision at right time without making any harm to those things which are also his mirror images…

Someone said to me about the words of 'Chanakya', and I give so much importance to those words in my life “There is no lack of belief of God in today’s people… but the missing thing is that they don’t know how to believe.”

bandhanam bandhanam tanne paaril

ബന്ധനം ബന്ധനം തന്നെ പാരിൽ 

 പ്രഭാതത്തിന്റെ വരവറിയിക്കുന്ന കളകൂജനങ്ങൾ നമ്മൾ നാട്ടിൻ പുറത്തുകാർക്ക് 

സുപരിചിതമാണ്‌... 

 

എന്നാൽ ഇരുമ്പ് കൂടിനകത്ത് കിടക്കുന്ന പഞ്ചവർണക്കിളിയെക്കുറിച്ച്,,,അതിന്റെ 

വ്യർത്ഥ ജീവിതത്തെക്കുറിച്ച്  നമ്മൾ ഓർക്കാറേയില്ല...

 

നാം പറയുന്നതെല്ലാം അതേപടി അനുകരിക്കുന്ന ഒരു കളിപ്പാട്ടം ആയിട്ടേ 

അതിനെ കാണാറുള്ളു... 

എന്തുകൊണ്ടാണ് ആ പക്ഷി നമ്മെ അനുകരിക്കുന്നത്? അനുസരിക്കുന്നത്?

ആരും ചിന്തിക്കാറില്ല... 

അതിന്‌ വിശന്നിട്ടാവുമോ ... അതോ ഭയന്നിട്ടോ ?

 

സത്യത്തിൽ അത്  വിചാരിക്കുന്നുണ്ടാവും...,,, അവർ പറയുന്നത് അനുസരിക്കുകയാണെങ്കിൽ തനിക്കും തൻറെ കൂട്ടുകാരോടൊപ്പം ഈ  സ്വതന്ത്രമായ നീലാകാശത്തെ ചുംബിച്ച് പറന്നുനടക്കാം.... ഇഷ്ടം പോലെ വേനലും മഴയും മഞ്ഞും വസന്തവും 

ആസ്വദിക്കാം ...  

 

പാവം ആ പക്ഷി അതിനറിയില്ലല്ലോ ഒരിക്കൽ അകപ്പെട്ടുപോയാൽ പിന്നീടൊരിക്കലും യജമാനന്റെ ബന്ധനത്തിൽനിന്ന് മോചനമില്ലെന്ന് ... 

എത്രയേറെ അനുകരിക്കുന്നോ അത്രയേറെ ബന്ധനം മുറുകുന്നു.... 

 

സ്നേഹം കൂടുന്നതുമൂലം യജമാനൻ സ്വർണ്ണക്കൂടുവരെ നിർമിച്ച്  കൊടുത്തേക്കാം ... പക്ഷേ അതൊന്നും ഒരിക്കലും വിശാലമായ ആകാശത്തിന്‌ പകരമാവില്ല... 

 

 

"ബന്ധുര കാഞ്ചനക്കൂട്ടിലാണെങ്കിലും ബന്ധനം ബന്ധനം തന്നെ പാരിൽ  .... "

khakki

കാക്കി 



 ചുറ്റും നോക്കുമ്പോൾ 18-20 വയസ്സുള്ള ചെറുപ്പക്കാർ      പലതരം വേഷങ്ങൾ അണിഞ്ഞ് വിലകൂടിയ ആഡംബരങ്ങളിൽ സ്വയം മതിമറന്ന് ജീവിക്കുന്നതാണ് നമുക്ക് ഇന്ന് കാണുവാൻ കഴിയുന്നത്.... ഇതിനിടയിൽ അവൻ 

വ്യത്യസ്ഥനായിരുന്നു... ഈ വ്യത്യസ്ഥത അവനെ കുറച്ചൊക്കെ  അടുത്തറിയാ വുന്നവർക്ക്  തോന്നുന്നതാണ്.. 

ആഡംബര വാഹനങ്ങളോ, വേഷഭൂഷാദികളോ അവന് സ്വന്തമായിരുന്നില്ല ... 

പറക്കമുറ്റാത്ത ആ കുട്ടിയുടെ മുഖത്ത്  നമ്മുടെ ദു:ഖങ്ങളെ  ആട്ടിപ്പായിക്കുവാൻ കഴിവുള്ള ഒരുതരം വശ്യവും നിഷ്കളങ്കവുമായ പുഞ്ചിരി ഞാൻ എന്ന് കാണുമ്പോഴും ഉണ്ടായിരുന്നു ... 

 

ആദ്യം കാണുമ്പോൾ ഒരു ബഹുമാനം ആണ് അവനോട് തോന്നിയിരുന്നത് .. 19 വയസ്സിൽ സർക്കാർ ജോലി .. തെറ്റില്ലാത്ത ശമ്പളം ... ആടംബരങ്ങളില്ലാത്ത ജീവിതം .. 

 

ജോലിയിൽ കയറാത്ത ദിവസങ്ങളിലും ഞാൻ പലപ്പോഴും അവനെ കണ്ടിട്ടുണ്ട് ... എപ്പോൾ കാണുമ്പോഴും പച്ചയിൽ കറുത്ത വരകളുള്ള ഒരു ഷർട്ടും നരച്ച്‌  ഉപേക്ഷിക്കാറായ  ഒരു ജീൻസും  ആയിരിക്കും അവന്ടെ വേഷം . 

 

പിന്നീടെപ്പോഴോ ഒരു സഹയാത്രികൻ പറഞ്ഞാണ് അവന്റെ വേദനയാർന്ന  ജീവിതത്തെക്കുറിച്ച്‌  ഞാനും എന്റെ സുഹൃത്തും അറിയുന്നത് . അതിനുള്ളിൽ തന്നെ ഞങ്ങൾ അവനെ "അനിയൻ കുട്ടൻ "എന്ന വിളിപ്പേരിൽ ഞങ്ങളുടെ സ്വന്തം അനിയനായി കണ്ടുതുടങ്ങിയിരുന്നു... 

 

ഇതാ അവന്റെ കഥ ........ 

 

അച്ഛൻ ksrtc ഡ്രൈവർ ആയി ജോലി നോക്കുമ്പോഴാണ് മരണപ്പെടുന്നത് .. നമ്മുടെ സർക്കാറിന്റെ നല്ല  മനസ്സ് കൊണ്ടും  ആ കുടുംബത്തിലെ മൂത്ത കുട്ടി എന്ന നിലയിലും  അവനു ജോലി കിട്ടി ... ksrtcയിൽ കണ്ടക്ടർ ആയി ..... 

 

ഈശ്വരാനുഗ്രഹം .... അങ്ങനെ പ്രതീക്ഷകൾ എല്ലാം തകർന്ന  ആ കുടുംബത്തിനു ഒരു കച്ചിത്തുരുംബായി അവൻ ... തന്റെ കൗമാര സ്വപ്നങ്ങളെ കാക്കിക്കുള്ളിലൊതുക്കി... സമപ്രായക്കാരായ കൂട്ടുകാരെ വഴിയിൽ  കാണുമ്പോൾ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അവൻ അഭിസംബോധന ചെയ്തു .... 

 

ഒരു അവികസിത ഗ്രാമത്തിന്റെ പുത്രൻ .... സ്വന്തം നാടിന്റെ എല്ലാവിധ നൈർമല്യവും അവനിൽ തെളിഞ്ഞ്‌  കണ്ടിരുന്നു... യാത്രക്കാരുടെ മനം കവരുന്ന പുഞ്ചിരിയുമായി അവൻ തന്റെ കാക്കിക്കുള്ളിലെ യാത്ര  തുടരുന്നു... എങ്ങോട്ടെന്നറിയാത്ത  ജീവിതത്തിന്റെ അനന്തമായ മറുകോണിനെ ലക്‌ഷ്യം വച്ച് ... 

 

 

ഞങ്ങളുടെ പ്രിയപ്പെട്ട "അനിയൻ കുട്ടൻ"

ഈശ്വരൻ അവന്റെ ജീവിതയാത്ര സഭലമാക്കട്ടെ എന്ന് നമുക്കും  പ്രാർഥിക്കാം ...... 

muthiyila kozhiyumbol

മുത്തിയില  കൊഴിയുമ്പോൾ 

 

തിരക്കുള്ള ഒരു പ്രവൃത്തി ദിവസം ... 

 

സമയം രാവിലെ 8.45... ബസ്സിൽ നല്ല ആളുണ്ടായിരുന്നു . ഓരോ സ്റ്റോപ്പ്‌ പിന്നിടുമ്പോഴും ആളുകളുടെ തിരക്ക് കൂടിക്കൊണ്ടിരുന്നു ... എവിടെനിന്നെന്ന്  ഓർമയില്ല ഒരു തമിഴ് കുടുംബം ബസ്സിൽ കയറി . ഒരു പനിനീർ പൂവിൻറെ നൈർമല്യമുള്ള സുന്ദരിയായ ഒരു പെണ്‍കുട്ടി. എതാണ്ട് 12 വയസ്സ് പ്രായം വരും . അവളും അമ്മയും മുത്തശശിയും മുത്തച്ചനും ആണ് കയറിയത് . കിലുക്കാംപെട്ടി പോലെ ചിരിമൊ ട്ടുകൾ വിതറിക്കൊണ്ട് അവൾ ബസ്സിൻറെ മുൻ സീറ്റിലേയ്ക്ക് നടന്നു . മുത്തശശിക്കും അമ്മയ്ക്കും ഇരിക്കാൻ ഇടം കൊടുത്ത് അവൾ സ്നേഹത്തോടെ ചിരിച്ചു . മുത്തശശി ഒതുങ്ങിക്കൊടുത്തു അവളെയും അവർ ഇരുത്തി . പാവം കുട്ടി അവൾ മെലിഞ്ഞിട്ടായിരുന്നു എങ്കിലും ഇരിക്കാൻ പാടുപെട്ടു . അമ്മ പറഞ്ഞു "ഞാൻ എണീറ്റ്‌ നിൽക്കാം നീ നേരെ ഇരുന്നോളു ".. ചിരിക്കുടുക്ക പോലിരുന്ന അവളുടെ മുഖം ആർത്തിരമ്പുന്ന കടൽ പോലെയായി ... 

എന്തിനവൾ അമ്മയോട് ദേഷ്യപ്പെട്ടു ???

അറിയില്ല .... 

അമ്മ വീണ്ടും വീണ്ടും പറയുമ്പോഴും അവളുടെ പ്രതികരണം തീക്ഷ്ണമായ ഒരു നോട്ടം മാത്രമായിരുന്നു ... 

പിന്നീടെപ്പോഴോ ആളുകൾ ഒഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവരിരുന്ന സീറ്റിന് എതിരായി ഒഴിഞ്ഞ ഒരു സീറ്റ്‌ കണ്ടു... മിട്ടായി കണ്ട് കൊതി വന്ന ഒരു ബാലികയെപ്പൊലെ അവൾ ആ സീറ്റിലേക്ക് ചാടിയിരുന്നു . 

ഒരുപാട് നേരം പിന്നിലേക്ക് അവൾ തിരിഞ്ഞ് നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു... 

എന്തിനായിരുന്നു അതെന്ന് മനസ്സിലായത് അവളുടെ മുത്തച്ചൻ വന്ന് അടുത്തിരുന്നപ്പോഴാണ്‌...കൊഞ്ഞലോടെ അവൾ കഥകൾ പറയാൻ

മുത്തച്ചനെ ശല്യം ചെയ്തുകൊണ്ടേ ഇരുന്നു... മുത്തച്ചൻ അവളുടെ തലമുടിയിൽ വിരലോടിച്ചുകൊണ്ട് കഥകൾ   പറഞ്ഞു .... 

 

ഇന്നത്തെ തിരക്കുപിടിച്ച ഓട്ടത്തിനിടയിൽ വൃദ്ധരായ മാതാപിതാക്കളെ വൃദ്ധസദനതിന്റെ 4 ചുവരുകൾക്കുള്ളിൽ തളച്ചിടുന്ന എല്ലാവരും ഒന്നോർക്കുക .... നിങ്ങളുടെ കുട്ടികൾക്ക് നഷ്ടമാവുന്നത് പഴമയുടെ മധുരമർന്ന മൂല്യങ്ങളാണ്... ഒരിക്കൽ നിങ്ങളും ഈ അവസ്ഥയിലെത്താം... "പച്ചിലകൾ ചിരിക്കരുത് മുത്തിയില കൊഴിയുമ്പോൾ ..... "